Jerozolima to miasto mistyczne. W zasadzie na każdym kroku spotkać można miejsca ze Starego i Nowego Testamentu, które każdy zna chociażby z lekcji religii w szkole.  Ta ich namacalność i powszechność może budzić zdziwienie wielu przyjeżdzających do Ziemi Świętej. Często wyobrażenie o niezwykłości miejsc opisanych w Biblii, źle przeżywa konfrontację z rzeczywistością. Tu pojawia się syndrom jerozolimski, co dwukrotnie widzieliśmy na własne oczy.

Gdy pierwszy raz byliśmy w Jerozolimie w Bazylice Grobu Pańskiego, zobaczyliśmy gościa przebranego w białe prześcieradła – wypisz wymaluj Jezus. Recytował teksty biblijne a za nim podążała mała grupka pielgrzymów więc pomyśleliśmy, że to jakiś żarcik. Dopiero szukając wyjaśnienia trafiliśmy na specjalistyczny tekst medyczny opisujący problem. Za drugim razem, znając wyjaśnienie, przyjęliśmy, że to normalne w Takim miejscu.

Syndrom jerozolimski to nic innego jak zespół zaburzeń urojeniowych, który dotyka pielgrzymów odwiedzających Jerozolimę. Statystyki podają, że corocznie objawia się u ponad 200 osób! Najczęściej są to mężczyźni w wieku 30-40 lat, Anglosasi, osoby wierzące wyznania Mojżeszowego lub chrześcijanie. Nauka tłumaczy to szokiem doznanym przy konfrontacji wyobrażeń o Ziemi Świętej a rzeczywistością. Osoba taka utożsamia się z postaciami świętych, wynosi prześcieradła z hotelu, wędruje boso i wygłasza  biblijne sentencje – to niewiarygodne ale widzieliśmy takich delikwentów.

Na szczęście syndrom jerozolimski zwykle nie stanowi  większego problemu, delikwenci z urojeniem nie są agresywni  a dolegliwość znika po wyjeździe z Izraela. Zdarzyły się jednak przypadki niebezpieczne. W 1969 roku Australijczyk w amoku urojenia postanowił podpalić Meczet Al-Aqsa by wypędzić z miasta muzułmanów. Przerodziło się to w wielodniowe krwawe zamieszki.